مقاله ای در مورد حکیم ابولقاسم فردوسی

مقاله ای در مورد حکیم ابولقاسم فردوسی

این مقاله در مورد حکیم ابولقاسم فردوسی می باشد.

تعداد صفحات:46
فرمت:ورد(قابل ویرایش)

حکیم ابولقاسم فردوسی ، حماسه سرا و شاعر بزرگ ایرانی در سال 329 هجری قمری در روستایی در نزدیکی شهر طوس به دنیا آمد .

طول عمر فردوسی را نزدیک به 80 سال دانسته اند، که اکنون حدود هزار سال از تاریخ درگذشت وی می گذرد.

فردوسی اوایل حیات را به کسب مقدمات علوم و ادب گذرانید و از همان جوانی شور شاعری در سر داشت .

و از همان زمان برای احیای مفاخر پهلوانان و پادشاهان بزرگ ایرانی بسیار کوشید و

همین طبع و ذوق شاعری و شور و دلبستگی او بر زنده کردن مفاخر ملی، باعث بوجود آمدن شاهکاری برزگ به نام «شاهنامه» شد .

شاهنامه فردوسی که نزدیک به پنجاه هزار بیت دارد ، مجموعه ای از داستانهای ملی و تاریخ باستانی پادشاهان قدیم ایران و پهلوانان بزرگ سرزمین ماست

که کارهای پهلوانی آنها را همراه با فتح و ظفر و مردانگی و شجاعت و دینداری توصیف می کند .

فردوسی پس از آنکه تمام وقت و همت خود را در مدت سی و پنج سال صرف ساختن چنین اثر گرانبهایی کرد ،

در پایان کار آن را به سلطان محمود غزنوی که تازه به سلطنت رسیده بود ، عرضه داشت.

فردوسی را بیرون طابران در باغش به خاک سپردند.

(ناصر خسرو علوی ) شاعر بلند نام ایران بر مزارش گذشته، و (ابوالحسن احمد سمرقندی ) ملقب به

(نظامی عروضی) نیز به سال 510 هجری قمری، آرامگاهش را زیارت کرده است.

مزار فردوسی سالهای بسیار گمنام و بی گنبد و بارگاه بود، نخست ( ارسلان جاذب) و پس از آن ( امیر استفسع ) بر آن گنبدی بنا کرد.