مقاله ای در مورد قصه وقصه پردازی درمثنوی مولوی

مقاله ای در مورد قصه وقصه پردازی درمثنوی مولوی

این مقاله در مورد قصه وقصه پردازی درمثنوی مولوی می باشد.


تعداد صفحات: 16
فرمت: ورد(قابل ویرایش)


مثنوی ، شاهکار عرفانی قرن هفتم واز ستونهای چهارگانه ادب فارسی ،


ازمعدود آثار یست که درعین دیرینگی ،

ازبسیاری جوانب همچنان تازگی وطراوت خود را حفظ نموده است .

زبان راوی ، سادگی وبی پیرایگی لفظی ، معنی ژرف وسهل وممتنع ، بکارگیری قصه وثمیل وبه تبع آن ،

جهان شمول بودن این شاهکار جاوید ادب پارسی بدان تازگی بخشیده است

که آنرا از بسیاری جوانب از جمله درساختار داستانی قابل بررسی ساخته است.

دراین مقاله بانگاهی کلی به داستانهای مثنوی ، به بیان نوع ادبی قصه ها ،

ذکر برخی ویژگیهای ساختاری وبالاخره بررسی اهم عناصرداستانی درآنها خواهیم پرداخت.

1-موضوع قصه های مثنوی:

داستانها ازدیدگاه محتوا ، موضوع وروح حاکم برآنها ، انواع گوناگونی می یابند که از آن جمله است ؛

داستانهای واقعی ، داستانهای تمثیلی ، داستانهای رمزی ، داستانهای طنزآمیز ، داستانهای وهمی – جادویی، داستانهای رئالیسم جادویی ،

داستانهای حادثه پردازانه ، داستانهای عاشقانه ، داستانهای عارفانه ، داستانهای سیاسی – اجتماعی ،  داستانهای اساطیری ،

داستانهای حماسی ، داستانهای عامیانه ، داستانهای رزمی ، داستانهای حکمی – اخلاقی ،  داستانهای فلسفی ، داستانهای قرآنی وداستانهای دینی.